Wyleczona z Atopowego Zapalenia Skóry

1. Dlaczego piszę o tym w kontekście skutecznej terapii na AZS

Otóż po pierwsze — leki izopatyczne, które brałam, w większości są produkowane w ten sam sposób, co leki homeopatyczne: przez prawidłowe rozcieńczanie (tzw. potencjonowanie). Po drugie — leki homeopatyczne świetnie uzupełniają terapię Enderleina (np. w zakresie odprowadzania toksyn). Po trzecie — jeśli stajecie przed wyborem, czy sięgnąć po lek chemiczny, czy homeopatyczny, zawsze najpierw spróbujcie homeopatii, ponieważ nie ma ona negatywnego wpływu na Wasz organizm (w przeciwieństwie do leków chemicznych), a przy AZSie powinno się chuchać i dmuchać na własną odporność, a nie dodatkowo ją osłabiać.

2. Dlaczego do niedawna ten temat mnie zupełnie nie interesował

Skuteczność leków homeopatycznych była dla mnie zawsze rzeczą oczywistą i to z prostego powodu: nie raz, nie dwa widziałam, jak dobrze dobrany lek homeopatyczny w ciągu kilku godzin potrafił zdziałać to, czego żaden antybiotyk w takim tempie by nie zdziałał. Tak, jak już kiedyś pisałam na forum atopii: jeśli raz zobaczysz, jak u Twojego dwuletniego dziecka chorego na zapalenie płuc po podaniu wyłącznie leku homeopatycznego w ciągu jednej nocy spada gorączka, znikają świsty w płucach i wyraźnie słabnie kaszel, wówczas nie pytasz o podstawy naukowe. Wszystko w życiu sprawdzam empirycznie: jeśli pomaga, przekonuję się do tego. Jeśli nie pomaga lub szkodzi, odrzucam to.

3. Dlaczego od czasu do czasu w czasopismach popularnonaukowych czytamy, że skuteczność leków homeopatycznych nie została jeszcze naukowo potwierdzona

Dlatego, że potwierdzona naukowo skuteczność leków naturalnych, nieszkodliwych dla organizmu poważnie zagrażałaby miliardowym dochodom koncernów farmaceutycznych. Teoria spiskowa? Być może. Ale jeśli miesięcznie wydajecie kilkaset złotych na maści i tabletki dla siebie lub swojego dziecka to pomyślcie, jak łakomym kąskiem jesteście dla producentów tych preparatów — i jak bardzo im zależy na tym, abyście do końca życia pozostali ich klientami. Co będzie z producentem Elidelu czy Protopicu, jeśli „uwierzycie” w skuteczność innych terapii, które za niższą lub porównywalną cenę leczą raz a dobrze?
W tym miejscu pozwolę sobie zacytować Pulpę z forum atopedii (która absolutnie nie jest zwolenniczką medycyny alternatywnej i uważa mnie za fanatyczkę):
„Sama jestem wobec "niekonwencjonalnych" metod leczenia bardzo sceptyczna i nieufna, ale jednocześnie pozostaję otwarta, dopuszczam błąd. Zwłaszcza że kasa, jaką dysponują koncerny farmaceutyczne, pozwala bez problemu udowodnić brak skuteczności dowolnej terapii. Dlaczego ma być dla nas świętym wzorcem medycyna, która jako podstawową metodę walki z AZS przez dziesiątki lat uznawała maści sterydowe i która z uporem forsuje pielęgnację opartą na parafinie?”

Postanowiłam więc wyszukać te badania naukowe, o których nie poczytacie w sponsorowanych artykułach (ani na sponsorowanym forum). Dziś te z dziedziny chemii i biologii, w następnym czasie dorzucę coś z dziedziny samej medycyny.

2001
Kwangjuan Institute of Science and Technology w Korei Południowej

Koreańczyk Dr Shashadhar Samal i Niemiec Dr Kurt E. Geckeler (chemicy) podczas badań nad fulerenami (cząsteczkami składającymi się z parzystej liczby atomów węgla — http://pl.wikipedia.org/wiki/Fulereny) odkrywają, że gdy rozpuści się substancję w wodzie, a następnie doda jeszcze więcej wody, cząsteczki tej substancji zamiast oddalić się od siebie (jak wynikałoby z dotychczasowego stanu wiedzy naukowców) gromadzą się w większe skupiska. Co więcej, im więcej wody się doda do roztworu, tym silniej cząsteczki się skupiają (analogicznie: im wyższa potencja danego środka homeopatycznego, tym silniejsze działanie).

http://www.newscientist.com/article/dn1 … -hint.html
http://pubs.rsc.org/en/Content/ArticleL … C/b105399j

Czerwiec 2003
Znany szwajcarski chemik Prof. Louis Rey, posługując się zjawiskiem termoluminescencji, badał roztwory i ich zachowanie podczas zamrażania i rozmrażania. Podczas takiego zabiegu roztwory oddają zachowaną w sobie energię w formie światła — zjawisko to było wówczas już dobrze znane. Rey natomiast jako pierwszy zastosował tę formę badań do roztworów homeopatycznych — wg ówczesnego stanu wiedzy nie zawierających w sobie żadnej energii. Okazało się jednak, że roztwory o wysokich potencjach zachowują się tak, jakby nadal zawierały cząsteczki substancji.

http://www.newscientist.com/article/dn3 … emory.html
http://www.homeopathy.org/research/basic/Rey.pdf
http://www.przeglad-tygodnik.pl/pl/arty … oga-leczyc

Listopad 2003
Instytut Farmaceutyki przy Uniwersytecie w Lipsku
Prof. dr Karen Nieber, Prof. dr Wolfgang Süß oraz farmaceutka Franziska Schmidt udowadniają skuteczność działania leku homeopatycznego Belladonna, badając in vitro jego wpływ na fragment jelita cienkiego szczura, u którego wcześniej wywołano skurcze przy użyciu substancji własnych. Wpływ na jelito był wyraźny i zależny od stopnia rozcieńczenia podawanej belladonny: Przy małym (niehomeopatycznym) rozcieńczeniu belladonna drażniła jelito i skurcze nasilały się. Im większe rozcieńczenie, tym słabsza negatywna reakcja, aż przy pewnym rozcieńczeniu zanikła całkowicie (jakby podano czystą wodę). Dalsze rozcieńczenia tej wody natomiast ponownie powodowały reakcję: skurcze słabły, homeopatyczna belladonna działała jak lekarstwo.

źródło: Zeitschrift Biologische Medizin  Heft 1/ Februar 2004

Trójka badaczy szybko po opublikowaniu wyników swoich badań otrzymała nagrodę naukową im. Hansa Heinricha Reckewega i 10 000 Euro. Po silnej krytyce środowisk farmaceutycznych wycofano publikację dot. badań, a naukowcy zwrócili nagrodę.
Przyczyny takiego ich zachowania są niejasne, tak samo jak zarzuty dot. nierzetelności ich metod badawczych. Prawdopodobnie stwierdzono, że reakcja kawałka jelita w próbówce była wynikiem działania efektu placebo ;-)