Wyleczona z Atopowego Zapalenia Skóry

KILKA SŁÓW O LUDZIACH, KTÓRZY MI POMOGLI

PANAP to zarejestrowana niemiecka organizacja samopomocowa założona przez kilka osób wyleczonych z AZS lub ich rodziców. Głównym pomysłodawcą jest Peter Biel.

Jego córka Sonja w wieku 12 lat ciężko zachorowała na atopowe zapalenie skóry. Przez kilka lat próbowali leczenia u różnych lekarzy, homeopatów i w specjalistycznej klinice.

Ostatecznie jednak trafili na lekarza, który wyleczył ich córkę właśnie opisaną tutaj przeze mnie drogą.  Aby w pełni zrozumieć i wspierać leczenie Sonji, jej matka Rita Biel zdobyła wykształcenie terapeutyczne. Historia Sonji opisana jest tutaj: http://www.panap.de/rpbiel.htm Co prawda po niemiecku, ale można sobie zobaczyć zdjęcia.

Po wyleczeniu córki zaczęli pomagać innym osobom chorującym na AZS. Wspólnie z kilkoma wyleczonymi w 1996 roku założyli organizację PANAP — nazwa popchodzi od pierwszych liter chorób: Psoriasis (łuszczyca)-Allergien (alergie)-Neurodermitis (AZS)-Asthma (astma)-Pilze (grzyby).

Celem organizacji było udzielanie informacji i pomocy osobom chorującym na wyżej wymienione choroby. Organizatorzy przede wszystkim głosili kontrowersyjne hasło „Neurodermitis ist heilbar” — „AZS jest uleczalne”. Nawiązali kontakt z wieloma lekarzami w całym kraju, którzy leczyli według tych samych założeń, odpowiadali na setki maili i przede wszystkim prowadzili stronę internetową www.panap.de z ogromnym forum, na którym członkowie i inne osoby wyleczone udzielały rad chorującym. W Niemczech i Szwajcarii organizacja ta jest dość znana wśród chorych i lekarzy. Występowali w programach telewizyjnych, pisano o nich w prasie, byli obecni na wszystkich większych forach dotyczących AZS.

Ich działalność nigdy nie była dochodowa. Każdy, kto się do nich zwrócił, otrzymywał pomoc zupełnie za darmo — w postaci materiałów informacyjnych, porad i odpowiedzi na wszystkie możliwe pytania. Pomagali również znaleźć odpowiedniego lekarza w okolicy. Na stronie widnieje informacja, że można zostać członkiem organizacji i wpłacać rocznie 30 Euro.  Jest to jednak zupełnie dobrowolna opcja.

Jakiś czas temu pierwszy raz od kilku lat odwiedziłam znów ich stronę. Nadal są tam dostępne historie różnych osób wyleczonych. Wkleję linki do tych ze zdjęciami:
Założyciele:
http://www.panap.de/meikebr.htm
http://www.panap.de/dornbusch.htm
http://www.panap.de/luessen.htm
Historie innych wyleczonych:
http://www.schleitaucher.de/panap/
pod „Christine” i „Patci”

Ponieważ jednak strona nie była dawno aktualizowana a forum (istna kopalnia wiedzy i sposób na prześledzenie historii wielu wyleczonych) niestety nie jest dostępne, napisałam do Petera z zapytaniem, czy organizacja jeszcze istnieje. Tego samego dnia otrzymałam odpowiedź, w której Peter napisał, że świetnie pamięta moją i Kajtka historię i bardzo się cieszy, że nadal jesteśmy zdrowi (byłam ich jedynym „przypadkiem” w Polsce i pomaganie mi było dość problematyczne ze względu na ówczesny brak odpowiednich leków i lekarzy tutaj). W każdym razie zapewnił mnie, że PANAP nadal istnieje i pomaga ludziom, którzy zwracają się do nich różnymi drogami. Nie są jednak już tak aktywni, jak kiedyś ze względu na brak funduszy. Osoby, które są członkami, ale od bardzo dawna zdrowe, często nie opłacają już składek (nikt się natomiast nie wycofał), a Peter też nie ma zamiaru ich za to „ścigać”. Nigdy nie korzystali z żadnych innych form dofinansowania (reklam czy opłat za porady), wszelkie materiały są dostępne w Internecie za darmo.

Piszę tutaj więc o wspaniałych ludziach, którzy latami poświęcali swój czas i energię, aby pomagać jak największej liczbie osób dotkniętych chorobami cywilizacyjnymi. Zawdzięczam im życie i zdrowie.